Het afscheid nadert

19-09-2012. Halleekes, hier is ze weer met het laatste nieuws uit Sri-Lanka! Zoals gezegd een volle bus Polen zo’n 20 mensen en het is gedaan met de verwennerij. Nu zijn het de ochtend en avondbuffetten en dat is een beetje jammer want die zijn toch een beetje Europees. Maar goed eerst ontbijten en dan gaan we langs het strand lopen zover we kunnen. Onderweg zien we links en rechts de brokstukken, al dan niet van de Tsunami of van het afbreken van stukken tuin of hotelgrond omdat zoals eerder gezegd de regering heeft bepaald dat dat gedeelte allemaal strand moet gaan worden. Maar goed het was erg leuk want af en toe moesten we echt over rotsblokken klauteren om verder te kunnen en dat allemaal op onze slippers. Onderweg worden we aangesproken door een Singalees die ons sommeert een stuk de zee in te komen. Wat blijkt, hij heeft al 8 jaar de zorg voor een heeele grote schildpad op zich genomen. De schildpad is minstens 75 jaar en gaatniet meer echt heel ver de zee in of hij komt in ieder geval steeds terug. He dan ook we maken wat foto’s , geven iets van zeewier aan de schildpad en een kleine tip voor de verzorger natuurlijk en we gaan weer verder. Het is erg leuk en wanneer we niet verder kunnen klauteren we via de rotsblokken aar boven waar we weer in de bewoonde wereld komen. We besluiten nog ff wat kleins te shoppen en ik koop bijna een Sari. Toch maar niet, drinken ergens wat en komen langs een restaurantje waar men Italiaans eten serveert. Blijkt een Singalees zo’n 8 jaar in Milaan gewoond en gewerkt te hebben. Even lekker zitten praten en moesten we toch een stukje van zijn “pizza”proeven en vertellen wat we ervan vonden. Dat laatste hebben we maar niet gedaan maar het was wel lekker. Roti achtig van smaak. Dan snel naar ons Hotel want we willen nog wat zwemmen. Jawel, “onze” plaatsen onder de bomen zijn we kwijt want heel de (voor ons) overkant is ingenomen door de Polen. Dan onder de Parasol en lezen en zwemmen maar. Vervelend hoor zo’n vakantie. Tegen 18.00 uur douchen en 19.30 eten. Na het eten gaan we bij de juwelier mijn verjaardagscadeau ophalen en praten met de eigenaar. Hij heeft ook mijn horloge gemaakt, erg lief. Supermooi geworden en lekker nog ff wat lezen en slapen.
20-09-2012.Zelfde ritueel alleen met die gedachte dat het nu wel erg snel gaat korten. Het wordt nu aftellen, helaas maar aan alles komt een einde, toch? Ik ben gisteren heel erg verbrand, terwijl ik toch echt heel erg opgepast heb, zou het toch door de Polen komen, hihi? We krijgen geen contact en ze zijn erg druk met van alles dus gaan we na het ontbijt snel naar “onze” plaatsen bij het zwembad voor een bijna laatste keer zonnen en zwemmen. Er zijn inmiddels wat mensen bij gekomen, ook uit Nederland (Roots in Sri Lanka). Wanneer we een uurtje liggen krijgen we het idee dat de Polen naar huis gaan want wat een bedrijvigheid op en rond het zwembad. Souvenirs laten zien, drank halen in de drankwinkel, bomen en struiken kaal plukken, ik weet niet waarvoor maar waarschijnlijk zijn het stekken om thuis proberen te planten maar dat is vrije invulling zoals heel mijn dagboek uiteraard. Daarom is het ook MIJN dagboek. Maar goed zoals gezegd na nog een uurtje wordt het donker en ja hoor daar komen de eerste druppels al. Ik zeg nog Bert de kamer halen we niet meer en we vluchten met zijn allen naar de buitenbar onder het afdak waar we al snel in contact komen met Arnold en Aiomi onze “nieuwe”Nederlanders. Inderdaad is Aiomi van oorsprong een Singalees meisje geadopteerd door een Ned.echtpaar. Ze is hier met haar vriend die haar gisteren gevraagd heeft met haar te trouwen en nu zijn ze dus officieel verloofd. We zitten zo te kwekken en ja hoor we krijgen ook contact met de Polen die inderdaad op het punt staan naar huis te vertrekken. We zeggen gedag en nemen afscheid van de Polen (na bijna een week) maar met Arnold en Aiomi praten we verder totdat het pikkedonker is. We gaan douchen, later samen eten om verder te kunnen kleppen, erg gezellig en erg spontaan! Totdat we moe en weer voldaan naar ons bedje gaan waar we al snel in slaap vallen.
21-09-2012. Goede ochtend allemaal. Voorlaatste dagje, wat raar ineens. De laatste dagen zijn omgevlogen maar dat is meestal zo. Maar het is goed zo. Mis jullie ook allemaal wel. Na het ontbijt gaan we naar onze 1 ½ uur durende full body massage incl. shirodahra, wat zoveel wil zeggen als het derde oog, midden op je voorhoofd maar dat leg ik jullie allemaal nog wel persoonlijk uit,hihi. Nou, laat ik wel even zeggen, het was erg lekker, we dropen van de olie, het sopte aan alle kanten maar de massages in Thailand, Vietnam en China zijn voor mij beduidend beter. Desalniettemin was het erg lekker maar zoals gezegd wel vet,hihi. Daarna wat gedronken, gepraat met de eigenaar die ook al in Italie had gewoond en gewerkt, soms snap ik het e.e.a. niet maar ja ik moet ook nog veel leren en ben erg nieuwsgierig of was het belangstellend?? Hoe het ook zij, na onze milkshake van passievruchten (allemaal vers)gaan we onze laatste aankopen naar de kamer brengen en nog lekker ff zwemmen en zonnen. Arnold komt ook nog even maar Ayomi ligt al heel de dag ziek op bed en probeert beter te worden met allerlei kruidentheetjes. Als je al dacht dat China veel thee kende, Sri- Lanka kent er nog veel meer. Later op de middag gaan we mijn Sari halen die ik inmiddels heb laten “maken” en spreken af met Arnold en Ayomi om ons laatste avondmaal in Sri Lanka samen te nuttigen.

Sumede (een van de obers) had een tafeltje klaargemaakt op eigen initiatief vooraan op het strand, romantischer kun je het niet voorstellen, in één woord GEWELDIG, helemaal super om zo je vakantie af te ronden. (Zie Film) Een beetje verlichting, de ruisende zee voor ons en voor de rest pikkedonker, zitten wij op z’n Singalees, d.w.z. met je handen, rijst, curry’s in alle smaken, kip, vis, groenten en salade te eten of dat we ons leven niet anders gedaan hebben. Het is niet over te brengen wat we hier vanavond gedaan en gevoeld hebben. Wouw, helemaal toppie. Om 22.30 uur gaan we naar de kamer waar ik toch nog ff mijn dagboek moet schrijven. Daarna snel slapen en morgen wordt een heeeele lange reisdag met wel 6 uur wachten in Chennai in India voor de overstap naar Brussel. Ik hoop jullie onderweg wellicht nog te berichten over de laatste ochtend, anders wanneer we thuis zijn om mijn dagboek en onze (weer) bijzondere reiservaring goed af te sluiten. Voor nu wel te rusten en wij hopen jullie snel allemaal weer te zien en/of te horen! Xxx BenW