Rock en Hanging Graves, Caves, Babytree, Rantepao

Vrijdag 03-10-2014.
Hallo medereizigers, vandaag wordt een lange dag, veel rijden. We vertrekken om 8.00 uur smorgens en onze chauffeur heet Panda. Gisteren was hij al komen gluren bij het zwembad en vroeg naar Wilhelmina. Die kennen wij niet maar vooruit ik zeg toch maar dat ik dat ben. Hij is een erg goeie chauffeur zegt hij en nadat we nog ff gekletst hebben vertel ik hem nog even dat hij snel moet gaan slapen en geen sex meer want hij moet wel fit zijn morgen. Jullie geloven het wellicht niet maar we gaan zo’n 325 km overbruggen in 10 uur met 2 kleine tussenstops, jawel jullie lezen het goed. We komen om 18.00 uur aan gaan snel ff verfrissen en op zoek naar ons Restauant Araz aanbevolen door 2 Nederlandse Fietstoeristen die al weer naar huis zijn. We hebben het meteen gevonden en hebben een heerlijke maaltijd. De moeite waard inclusief natuurlijk een grote Bintang (bier). Daarna zoeken we nog een bar maar er is niet zoveel en vele zaken zijn al gesloten. Dan maar even een pakje sigaretten kopen om te testen of die smaken ( verschrikkelijk) en door naar onze kamer waar we nog wat nakletsen op ons “balkon” en snel gaan slapen want moeten morgen om 8.00 uur ontbijten. Christelijke tijd, toch? Redelijk moe duik in mijn mandje waar ik lekker tegen onzen Bert aan ga liggen, fijn groot boxspring bed, heerlijk!!



Zaterdag 04-10-2014
Zoals gezegd om 7.00 uur opgestaan en om 8.00 uur gaan ontbijten en om 9.00uur worden we opgehaald door Panda, onze chauffeur, en Dany onze Indonesische Engelssprekende gids die inmiddels in Nederland heel “beroemd” is van: “ Erica Terpstra op reis”! Jawel we hebben dezelfde gids als zij en hij is erg goed, blijkt later. Het is iemand die erg veel weet van de tradities en gewoonten maar ook van de geschiedenis en vooral van de Christenen waar hij zelf ook toebehoort. (De chauffeur is Moslim, maar spreekt ook niet zo goed Engels). Hoe dan ook. We bezoeken eerst de rotsgraven, Mensen die begraven worden in de rotsen, met hun sieraden of andere kostbaarheden maar afhankelijk van de rijkdom hoger of lager komen te liggen, zie foto. Wanneer het familiegraf afgesloten wordt, dan gebruikt men daar speciale deurtjes voor die anderen niet kunnen openen. Een speciaal uitgedacht slot want in het hout verwerkt is en die niemand kan openen alleen de maker, die dan vaak een heel speciale rol speelt in die desbetreffende famile. Moeilijk uit te leggen maar ik leg het later thuis nog wel een keer uit. Daarna gaan we door naar de Babygraven oftewel de Heilige Boom, erg indrukwekkend alhoewel ikzelf het verhaal niet zo kan vatten. Baby’s, niet ouder dan 6 maanden, die in ieder geval nog geen tandjes hebben en nog nooit met hun lichaam in aanraking zijn geweest met de grond, wanneer deze baby’s gestorven zijn dan worden die in Foetus houding in de boom met hun ruggetje naar het dorp toe begraven. Dit om de moeder niet in gevaar te brengen en om boze “ geesten” te weren. Het gaat te ver wat hij allemaal nog meer zei maar hou het er maar op dat het wel wat luguber was en erg onwaarschijnlijk. Misschien vertel ik het ooit nog wel en anders geloof mij maar op mijn woord. Dan gaan we proberen om nog een eindgedeelte mee te maken van een begrafenisceremonie omdat we de “echte”ceremonie helaas gemist hebben! Met horten en stoten en een haast onbegaanbare weg komen we net op tijd bij de familie aan. Het was te erg, erg indrukwekkend en soms te moeilijk voor mij om te begrijpen. De kist met een mevrouw erin was te breed om door het gat van de tombe te krijgen met als gevolg dat ze daar ter plaatse de deksel eraf gingen halen en ik haast in shock zoiets had van, dat kan toch niet waar zijn!! Gelukkig had iemand een groot kleed bij en werd dit al snel gedrapeerd over de overledene. Ppfff …..gelukkig toch nog goed gekomen en dan binnen maar weer de deksel erop proberen te doen alhoewel dat weer naar beneden liep, maar ik wil het niet weten. Nog even met de familie gesproken en ze bedankt dat we erbij mochten zijn maar zij waren net zo vereerd want meerdere mensen stonden ons te filmen en te fotograferen. Toen gingen we nog naar het zgn koningsgraf ook weer een muur/rotsgraf waarbij wel een gebouwtje stond met doodskisten (oud) waarvan sommige vergaan waren en waarin open en bloot de skeletten lagen, sorry ik kan het niet leuker maken dan dat het is. Niet onderhouden, erg vies, veel onkruid en ramen kapot. We hadden zo een hoofdje mee kunnen nemen voor ons Ankie maar ik mocht het niet. Ook hier stonden weer poppen de zgn wachters, naar het evenbeeld van de overledenen tegen de rots aan. Als laatste zijn we naar de natural caves oftewel de natuurlijke (droge) grotten geweest. Ik vertel het zo omdat we tijdens de rondleiding erachter kwamen dat de stalagmieten en stalactieten simpelweg hartstikke opgedroogd waren! Binnenin de grotten lagen tientallen kisten al dan niet geopend met Mummies erin of er lagen simpelweg overal skeletten, hoofden, drie of vier of vijf op een rij. Mijn werkelijkheid en mijn respect voor de doden lieten mij hier aardig in de steek. Ik wist niet of ik het mooi, interessant, of luguber moest vinden, ik kan er nog niet zo goed bij met mijn verstand. Sterker, ik ben er de rest van de dag mee bezig. Ik ben er wellicht ook veel te serieus mee bezig. Als we dan ook nog een discussie krijgen met de gids over de tip heb ik het gehad maar gelukkig is dan de dag bijna voorbij. We praten in ons busje nog wat na en wordt ons gevraagd of we morgen nog mee de bergen in willen.
We bedanken vriendelijk en willen morgen een offday en gaan zelf op onderzoek uit. We nemen afscheid van Dany waar ik heel veel en intensief naar geluisterd heb en we besluiten dat Bert en ik de fooien voortaan regelen. Erg moe begin ik aan mijn dagboekje maar ik krijg de woorden niet goed uit mijn hoofd. Dan maar eerst gaan eten en na het eten proberen. We gaan eten bij Rimeken? een plaatselijk restaurant met lokaal eten, waar Marla en ik ons gaan wagen aan de beroemde (voor Marla inmiddels beruchte zwarte saus) ik met Waterbuffel steak. Wel lekker maar erg zout en helaas het varkensvlees in dezelfde saus voor Marla te erg. Maar ik heb het wel op ondanks dat het erg zout was en ik vond het wel smaken. Bert heeft vier gerechten proberen te bestellen maar met elk gerecht was wel iets aan de hand, we moesten er erg om lachen, uiteindelijk werd het Babi Ketjap spicy en was ook erg lekker zegt hij. Jan had Saté en het eten van Marla. De nodige biertjes erbij om het hete eten wat te neutraliseren en gaan we weer terug naar het Hotel door een uitgestorven Rantepao. We willen eigenlijk nog een spelletje Skibbo doen maar besluiten toch maar snel naar ons mandje te gaan en ik nu dus mijn dagboekje schrijf, waar ik nu moe maar voldaan de dag mee afsluit. Alweer een zeer bijzondere dag met boeiende verhalen!! Wel te rusten!