Rotorua en omgeving

Dinsdag 26 januari 2016
Goede morgen, ik slaap erg slecht en het lijkt wel of wij een waterbed hebben. Niet fijn. Toch ga ik rond 8.30 uur opstaan om een kop koffie te maken voor Bert en mij. Even later komen A en M ook uit bed. Ann wil voor ons wel scrambled eggs maken en dat willen wij wel natuurlijk, jammie. Erg lekker, daarna gaan we om beurten douchen en aankleden en plan de campagne. Mathew is niet zo lekker en wil thuis blijven en Ann houdt hem uiteraard, zoals het een goed huisvrouw betaamt, gezelschap. Dan gaan Bert en ik op pad. Wanneer we bij de I site geweest zijn kunnen we alleen s middags mee met de trein. Dan krijgen wij het advies om eerst bv de Long Bay en de Tux Bay Trail te lopen. Zo gezegd zo gedaan we lopen een lange van een klein uurtje en dan de kleine van een klein half uur. Erg mooi maar kei vermoeiend, mooie Kauri bomen gezien en mooie vergezichten. Kei kapot van het stijgen gaan we met de auto richting DCR is de Driving Creek Railway met in mijn achterhoofd dat ik heerlijk mag gaan zitten. We hebben de tour van 14.00 uur en moeten nog even wachten. Dan maar ff inlezen en Video kijken van het ontstaan van de DCR. Erg interessant, maar wat denk je wat, de uitvinder van het geheel Barry Brickell, kwam in 1960 naar Coromandel vanuit Auckland en moest van zijn vader daar naar toe om voor de klas te gaan staan als leraar, wat hij zelf eigenlijk niet wilde. Hij heeft het dan ook maar 2 schooljaren volgehouden en toen trok hij zich terug in het Bos, het huidige 68 hectare groot woud, om er in eerste instantie gewoon alleen te wonen en potten te bakken. Wel een beetje autistisch hoor, ook als je hem ziet, maar dat mag ook want hij heeft niet voor niets gekozen voor een kluizenaarsbestaan. Naarmate de jaren verstrijken, hij leeft van zijn pottenbakken, koopt hij 68 hectare grond want hij wil ook de Kauri boom redden en beschermen. Geld geleend van de bank en langzaam ontstaat het plan om een treintje te maken, een wagonnetje op een stuk rail, wat steeds langer en langer gaat worden. De klei voor zijn pottenbakken moet van hoog komen in het woud en het vervoer is te zwaar voor één man om te sjouwen. Na 10 jaar vraagt de bank om zijn lening af te lossen wat hij niet kan en zo geeft de bank hem het idee om een treintje te maken en daarvoor $ 5.00 te vragen want dan levert het nog wat op. Inmiddels is de lening afgelost en kost dit ritje $ 35.00. Kassa. Geweldig verhaal, leuk om te hebben gedaan met z’n tweetjes, en gaan we moe maar okay terug naar het dorp Coromandel. Gaan op het terras nog een drankje doen, nemen wat wijn mee voor vanavond en krijgen inmiddels een sms dat A en M ook zijn wandelen en later thuis zijn. Tegen half 5 zijn we thuis en A en M een half uur later. Nu snel ff dit verhaal opgeschreven want anders vergeet ik dat weer natuurlijk. Mooi verhaal en ik hoop dat jullie er net zo van genieten als dat wij gedaan hebben. Dan is het bijna 18.30 uur (ik heb inmiddels geschreven en gelezen) en gaan we Fish en Chips eten in het dorp. Dus tot later maar ik weet dat dat pas overmorgen wordt want na het eten gaan we op tijd naar bed en vroeg op want we gaan naar…….Rotarua, het geboortedorp van Mathew, zullen wel emoties loskomen, dus tot later!!
Woensdag 27 Januari 2016
Goede morgen alweereer!!Na het ontbijt ff schoonmaken en gaan we al snel richting Rotorua. In het begin houdt het een beetje op want het gaat al slingerend van links en rechts en kun en mag je niet al te hard rijden. Even later zien we dan ook dat niet zo ver voor ons een auto over de kop, tegen gelukkig de bergwand, en niet het dal over de vangrail ingereden is. Volgens mij zit de chauffeur er erg witjes bij te kijken en rijden we snel door. Erg gevaarlijk zo’n slingerweg. Dan maar snel doorrijden en stoppen we ff voor een heerlijke Capuccino en of een scone voor Ann en een Pie voor Mathew. Erg lekker en dan door naar Rotorua en komen we in de middag zonder kleerscheuren aan. Het ziet er weer erg mooi uit en we hebben een mooie kamer met wentelwiek en keukentje. Toppie.
Wanneer we wat gedronken hebben gaan we p onderzoek uit en blijkt al snel, nadat we boodschappen gedaan hebben dat we best wel te voet de stad kunnen verkennen. Het is erg toeristisch en daarom is er ook genoeg te beleven en te doen. Ann en Ik kiezen een restaurant uit wat goed staat aangeschreven bij Tripadvisor, Mexicaans en onderweg vinden we nog een “posterwinkel” en scoor ik een kleine foto van Bruce en Ann iets van Rotarua. Dan in een hoosbui door naar het Mexicaans Eco rest. Eerst dan maar een cocktail voor de lady’s, erg lekker, Margarita met Mango en Jus. Dan een hele discussie met de eigenaresse want ik kan niet heet eten maar ga de sprong wagen voor een heerlijk wrap gevuld met rijst, scampi’s, chorizo en kip. Superlekker, wel wat pittig maar heerlijk te doen, Bert natuurlijk weer een steak, en A en M een bonenschotel (Cerdo Verde) met geroosterd varkensvlees. Het is superlekker en een super aardige eigenaresse. Dan gaan we op ons gemak terug naar het Motel, drinken en roken nog wat en gaan heerlijk slapen. Ik ben moe! Wel te rusten.
Donderdag 28 januari 2016
Ik ben om 7.30 uur wakker en kan niet echt meer slapen. We kleppen nog wat want natuurlijk maak ik onze Bert wakker, en staan dan op om uitgebreid te douchen en mijn haren (eindelijk) te wassen. Wanneer we tafel gedekt hebben en ontbijt is klaar ga ik bellen of A en M ook wakker zijn. Niet al te lang maar ze komen eerst ontbijten want moeten ook nog douchen. Dan plan de campagne en eindelijk tegen 11.30 uur gaan we op onderzoek uit naar het geboortehuis en ziekenhuis waar M geboren is. We vinden het al snel en er blijken Nederlandse mensen Henk en Tonny Guyters te wonen. We worden er kei vriendelijk en hartelijk ontvangen en drinken wat fris. Het huis blijkt aardig wat verbouwd te zijn. Dan snel door naar Jan Jansen en zijn vrouw, Hij heel aardig, zij wat minder, hihi, stiller maar dat werd gecompenseerd door Jan die zelfs nog wat oude foto’s had gezocht en gevonden van Tijs, Ria, Stanley en Hans de overige familieleden van Mathew. Nog wat herinneringen ophalen en dan gaan we weer verder naar een ander huis waar ze ook gewoond hebben Carrington Crescent. Ook nog even naar het ziekenhuis waar M geboren is maar daar hebben ze van voor 1967 alles vernietigd, helaas, wel hebben we het oude ziekenhuis nog kunnen fotograferen want stond op de nominatielijst om afgebroken te gaan worden. Toch heel erg leuk dat we het allemaal gezien en gedaan hebben. We nemen afscheid van Tokorowa (the place to be) en gaan naar het park Kuirau waar zeer veel geothermale activiteit heerst. Modderbaden (waar je niet echt in wilt))en zwavelpoelen, erg mooi en leuk om te zien. Hierna gaan we nog even bij het lake kijken maar daar kom ik morgen op terug, want daar is wel e.e.a. over te vertellen. Dan gaan we snel naar huis, wat drinken en naar de nachtmarkt met wat later blijkt vooral bestaat uit allerhande eten, groenten, fruit, koffies, helaas geen souvenirs. We eten bij de Italiaan, erg lekker en besluiten nog een afzakkertje te nemen bij de Ierse Pub, een …………je raadt het al een Irish Coffee. Na de Pub snel naar ons Motel Rotorua, wat kletsen over de dag en snel naar bed want morgen gaan we wel vroeger opstaan en weg.